Waarom Havana je kippenvel bezorgt
Ik heb abnormaal veel angst om te vliegen, ook al hang ik jaarlijks ettelijke uren in de lucht. Maar voor de liefde van je leven moet je wat overhebben. Ik denk bij het opstijgen en het dalen dat er altijd wat mis gaat. Of alles wat teveel lawaai maakt of niet beweegt volgens in mijn hoofd bepaalde normen. Een hel. Als de lucht mij en mijn beste vriend, de piloot trakteert op onophoudelijke en altijd voor mij onverklaarbare turbulentie, breekt het angstzweet me uit. Elke buurman moet er dan aan geloven, of ik je nu al jaren ken of ik je net vriendelijk groette bij het opstappen. Ik grijp naar elke arm bij mij in de buurt.
Als begeleider probeer ik dit moment van pure gruwel en marteling te verbergen en mezelf vooral te kalmeren door luidop tegen mijn deelnemers te zeggen ‘Het is maar voor efkes zenne!’. Tot die rustige stewardess haar winkelkar verplicht moet gaan parkeren en zelf goed geklemd op haar stoel gaat zitten. Ik wijk geen moment van haar blik, ik wil immers kunnen aflezen wanneer zij het ook welletjes vindt. Maar goed, we wijken af!
“Ze leeft en bloedt tegelijkertijd.”
Mijn onvoorwaardelijke liefde voor Havana
Rustig word ik wanneer haar land in zicht is. Wanneer ik herken dat Cuba op slechts enkele minuten van me verwijderd is. Ik krijg rillingen en kippenvel. Soms voel ik tranen opwellen omdat ik zo gelukkig ben weer voet aan wal te mogen zetten op dat verdomd bizarre land dat me blijvend intrigeert. Vrolijk word ik van de taxichauffeur die me als één van hen ziet wanneer ik vraag hoe de zaken er tegenwoordig voor staan. Ik ga volledig loca wanneer ik ontembare golven hun slag zie slaan op de met kuilen bezaaide El Malecón de la Habana. Den dijk zeggen ze bij ons. In het niets te vergelijken met den dijk van Oostende hoewel er ook parels als het Thermae Palace staan en een casino, ofwel in aanbouw of ergens ondergronds.
De Malecón is waar ik Cuba ruik en voel, waar je de tijd neemt om heen te gaan met een fles rum als drinkpartner. Waar je langs één kant je blik op oneindig zet en tuurt over een eindeloze zee en een Malecón die zijn weg langs haar kronkelt. De andere kant trakteert je tegenwoordig op fancy nieuwbouw en staaltjes kunst. Want rasechte artiesten die zitten er ook op Cuba. Downside van die andere kant zijn de gebouwen die dringend moeten gerestaureerd worden maar waar er geen geld voor is. Gebouwen die je beter ondersteunt alvorens er weer overlevenden van onder het puin moeten gehaald worden. Gebouwen die gewoon prachtig zijn omdat ze deels al ingestort zijn. Ja, het aanbod op de Malecón is echt ruim. Het aantal shots met je camera ontelbaar.
Naast al deze pracht en wanorde speelt iemand wel een herkenbaar deuntje op zijn gitaar of trompet, zitten koppeltjes verliefd naar de ondergaande zon te staren, proberen vissers nog een laatste buit binnen te halen en als je het laat genoeg maakt, wordt de Malecón soms wel de beste openluchtparty waar je ooit al bent geweest.
Havana is een dame met klasse maar haar kleed moet dringend naar de droogkuis. Ze probeert maar niet alles valt tegelijkertijd te redden. Ik heb het moeilijk met investeerders zoals Iberostar die er te midden van het verval een prachtige kast van een hotel neerplanten maar ben ook blij met de opsmukbeurt die ze krijgt en de jobmogelijkheden die ze creëert maar tegelijkertijd ook zal afpakken. Valt het je al op dat Havana een stad vol contrasten is? Dankzij haar charme maakt ze het wel verbluffend mooi en tovert ze zelfs de lelijkste gebouwen om tot iets mysterieus aantrekkelijk. Haar huizen van de jaren ‘50 die de rijke stinkerds na de revolutie moesten verlaten, staan er nog steeds. Facades in neoclassicistische stijl, al dan niet met vervallen achterbouw en huizen in het veelkleurige art nouveau. Ik kan uren naar haar turen.
“Dankzij haar charme maakt ze het wel verbluffend mooi en tovert ze zelfs de lelijkste gebouwen om tot iets mysterieus aantrekkelijk.”
Havana leeft en bloedt tegelijkertijd. Ik word vrolijk als ik merk hoe jonge ondernemers een nieuwe hippe tent uitbaten, in de meeste gevallen met sponsoring uit het buitenland en zonder eigen baas te zijn. Hoe designers eindelijk hun waar mogen uitstallen en nieuwsgierig toeristen binnenlokken. Hoe oude straten opleven dankzij een artiest die zijn buurt nieuw leven inblaast. Maar haar wonden zijn niet te helen. Ze is te lang ter plaatse blijven trappelen en enkel een serieus inhaalmanoeuvre van enkele tientallen jaren en een desastreus bedrag zo groot als het gat van de Belgische begroting, kan haar schoonheid herstellen. Maar zoals dat geldt voor elk menselijk wezen, zit ook de schoonheid van binnen. En ik garandeer je, stralen kan ze!
Havana kent vele wijken en ik moedig ze aan om er zoveel mogelijk van te bezoeken. Met de fiets, te voet, een taxi, de colectivo, … . De contrasten onderling vind je in geen enkel andere stad in Cuba. Ik ontdek nog steeds graag nieuwe buurten en doe dat liefst met de fiets. Van levendige stadsdelen naar meer serene plaatsen waar amper iemand rondloopt. Naar wijken waar villa’s van huizen pronken tot de groene parken die Havana rijk is. Ik ontdek haar graag ‘s avonds waar zowel boven de grond als onder de grond gefeest wordt, al is het soms echt niet makkelijk om te weten waar je op welk moment heen moet. De fomo in mezelf komt dan weer massaal naar boven. Het kerkhof is niet meteen de plaats waar ik me thuis voel maar waar ik wel graag nutteloos ronddool. En dan had ik het nog niet over de overkant waar je onder de goedkeurende handen van El Cristo de skyline van La Habana mag aanschouwen. Wat zit ik graag in haar parken of loop ik graag op haar Prado die tot leven komen wanneer de zon kalmeert.
“Havana is geen stad waar je in atletentempo moet aanvinken welke hoogtepunten je reeds zag.”
Als je tegen mij zegt dat je Havana geen mooie stad vindt, dan kan ik dat begrijpen. Maar dan stel ik je wel de volgende vraag: heb je ze voldoende tijd gegeven om te leren kennen? Havana is geen stad waar je in atletentempo moet aanvinken welke hoogtepunten je reeds zag. Havana is geen stad die je op anderhalve dag hebt gezien. Ik kan ook niet antwoorden hoe lang je er moet blijven want ik zou er kunnen wonen. Ik verblijf er meestal 3 volle dagen op een hele reis zodat jij als reiziger voldoende ruimte krijgt om op ontdekking te gaan. Maar bijt dan wel even op je tanden en sta buiten om 09u00 ‘s morgens en kom pas na middernacht terug. Even over huis om je casual outfit te wisselen voor een avondkostuum is toegestaan. En ook al is ze nooit saai en kan elke weekdag voor een Cubaan ook weekend betekenen, ik probeer toch ook zeker op vrijdag of zaterdag iets van haar mee te pikken.
“La Habana moet je beleven met al je zintuigen.”
Graag weten wat je absoluut niet mag missen in La Habana?
Ik sleet er ondertussen 10 paar schoenen dus je bent aan het juiste adres voor meer info. Vertrek je graag voorbereid op reis, contacteer me!
